Hoe ziet een chemie praktijktoets eruit in het laboratorium van de Esperanto Secondary School? Nou, eigenlijk gewoon hetzelfde als in Nederland! Maatkolven, buretten en pipetjes.
Auteur: Stichting Mazingira
Voortgang studieruimte #2
De bouw van de studieruimte van Esperanto Secondary School is voltooid, de meubels zijn geplaatst en het studiemateriaal is aangeschaft.
Op 16 augustus vond, in aanwezigheid van alle studenten, docenten en lokale overheid, de officiële opening van de studieruimte plaats.
Verhalen van (oud-) studenten – 3
Stichting Mazingira draagt bij aan het onderwijs op Esperanto Secondary school. Hier delen we de komende tijd verhalen van (oud-) studenten die dankzij jullie hulp hun dromen kunnen nastreven
WILIAMM MRAMBA PETRO (Undergraduate student of Bachelor of Public Administration in Youth Development and Leadership at MUZUMBE University Collage Morogoro
The thing that people do not know it is that there are people who live a very normal life, while investing the power, knowledge and wisdom given to them by God in helping other people succeed in their communities, I have seen these wonders in the leaders of MAZINGIRA, Honorable MRAMBA SIMBA, KISAKA their young man SIMBA and their friends from different areas of the world, they are people who live the purpose of God, God use them to change the life of the community. They are doing great things in the community that cost millions of money but they are living a normal life just like other people in the community, I always learn a lot from them they have a unique heart and life style.
My name is William Mramba Petro I was started secondary education in 2016 at Esperanto secondary school up to 2019. I am writing to express my sincerest gratitude for the unwavering support and guidance I have received from Esperanto Secondary School since I began my studies in Form One in 2016, up to my current pursuit of higher education at Mzumbe University in Morogoro. I am taking Bachelor of Public Administration in Youth Development and Leadership Your continuous sponsorship through the Esperanto secondary school has been instrumental in shaping my academic journey and personal development, and for that, I am truly grateful. Your support has not only enabled me to receive quality education but has also empowered me to serve as a mentor and advisor to younger beneficiaries of the Esperanto secondary school and the community. I have taken great pride in offering guidance and counsel to our younger peers, and I am committed to upholding the values of the institute as I continue on my educational and leadership path.Once again, thank you for your continued support and investment in my future. I am humbled by your generosity, and I look forward to making a positive impact in the community and beyond, reflecting the values and principles instilled in me by the Esperanto.
Verhalen van (oud-) studenten – 2
Stichting Mazingira draagt bij aan het onderwijs op Esperanto Secondary school. Hier delen we de komende tijd verhalen van (oud-) studenten die dankzij jullie hulp hun dromen kunnen nastreven
MOKEKA MAKEBE KARANDO (A student of Diploma of finance and Banking at IAA)
Firstly, I would like to give my special thanks to my almighty God for giving me alive, health, power, wisdom, courage, willingness, strength and ability of reach at this stage and also my special thanks and respect goes to all Esperanto Secondary Teachers, sponsors and all Esperanto community to gather with my lovely parents as well as my family in general for their support in my education.
After graduated from Esperanto secondary school in 2021 I was Selected to join with INSTITUTE OF ACCOUNTANCY ARUSHA(IAA) in Tanzania to study FINANCE AND BANKING PROGRAM For Three years from 2021 up to 2024 this is my third year in Diploma studies., up to now I Achieve the behalf of My Dream Because my dream is to Be a Banker after completing a Bachelor Degree study.
My Special thanks goes to Esperanto Secondary School that shown me general Support that helps me to achieve to be here I am today due to good environment for studies such as good buildings of classes and laboratories for science subject hostel, teachers house, good latrines, water supply as well as Dining Hall for school baraza and Debate.
My advice to the students they should study hard so as to achieve their Goals also I would like to thank our Ward leader MRAMBA SIMBA for the support of improving educational development on our community via his organization MAZINGIRA without MAZINGIRA Esperanto secondary school could not be the way how it is today, when I succeed, I will join him with my knowledge to support his efforts.
Verhalen van (oud-) studenten – 1
Stichting Mazingira draagt bij aan het onderwijs op Esperanto Secondary school. Hier delen we de komende tijd verhalen van (oud-) studenten die dankzij jullie hulp hun dromen kunnen nastreven
NYAMBOBE TUMAINI (A holder of Diploma in Veterinary and Computer studies)
My name is NYAMBOBE TUMAIN I joined Esperanto secondary school 2016 and graduated in 2019, currently I’m working in Zanzibar in one of the microfinance company called Orbit Microfinance as a secretary, With secondary education it has helped me in different areas such as acquire ring knowledge, skills and ability to sustain my life.
Also, I was able to join Avocational education Training at KISANGWA Vocational Training Center after my graduation in 2020 -2022 where I acquired a Diploma in veterinary and computer studies.
My advice to other students they should study hard and believe in God for every thing about their studies but also to the students who live in Maasland college hostel they have got a golden opportunity of having more time for their studies they should avoid other issues out of their studies and observe discipline for their success in studies.
Voortgang Studieruimte
In januari begonnen we in Marambeka met de realisatie van een studieruimte voor de leerlingen en mensen uit de gemeenschap. Dankzij de opbrengst van onze olijfolie actie, de adventsactie van de Titus Brandsma Parochie in Oss en de bijdrage van De Wilde Ganzen, wordt er snel vooruitgang geboekt!
De oorspronkelijke lokalen zijn volledig gestript
De gemeenschap hielp mee met het aanleggen van een nieuwe vloer
Er werden nieuwe kozijn met glas geplaatst en de muren zijn glad gestreken
Het eindresultaat ziet er fantastisch uit, er is zelfs elektriciteit in het gebouw zodat er ook na zonsondergang gewerkt kan worden! Het enige dat nu nog rest is de inrichting 🙂
Bezoek aan Marambeka 2024
Wij, Paul, Bram, Felix en Maria, zijn weer in Tanzania geweest. Het is negen jaar geleden dat we afscheid hebben moeten nemen van onze lieve zoon en broer Sjoerd. Het was fijn om weer even dicht bij hem te kunnen zijn. En wat heerlijk om te zien dat hij nooit alleen is. Er zijn altijd veel mensen en dieren op en rondom zijn graf. Hier staat kleine Sjoerd (zoon van Simba) op het graf van Sjoerd.
Zoals elk jaar krijgen we allerlei spullen om mee te nemen voor de mensen in Marambeka. Hier twee koffers vol t shirts en tassen voor de leerlingen. Dank je Hans en Anneke Kloek.
Het gaat erg goed met de school. Alles wordt zeer goed onderhouden en de leraren zijn erg trots op de goede resultaten die ze dit jaar bereikt hebben. Hier zitten we in overleg met het bestuur en de directie van de school om het 5 jaren plan van de school te bespreken en te kijken wat wij als stichting Mazingira NL hierin kunnen betekenen.
We werden hartelijk ontvangen door de leerlingen van de school. Het was ontroerend om ze te horen zingen als welkom voor ons.
We hebben een ontmoeting gehad met de leiding van NGO TYEGD. Een organisatie die zich inzet voor het vergroten van kansen en gelijkheid voor jongeren op verschillende terreinen in Tanzania. Wellicht kunnen we samenwerken in de toekomst.
De opbrengst van de olijfolie actie en de opbrengst van de collecte van de Titus Brandsma Parochie in Oss is door de Wilde Ganzen met 50% aangevuld. Met deze opbrengst wordt dit oude lokaal geschikt gemaakt als studieruimte voor de leerlingen en voor de bewoners in de omgeving. Het geld daarvoor zullen ze deze week ontvangen. Deel 2, de studiemiddelen (boeken etc), hopen we dit jaar te kunnen financieren.
Realisatie Studieruimte
Vandaag hebben we het geld voor ons nieuwe project in Tanzania overgemaakt naar de Wilde Ganzen. De Wilde Ganzen zal ons bedrag met 50% vermeerderen en het vervolgens overmaken naar de Esperantoschool in Marambeka. Voor dit geld kunnen ze starten met deel 1 van het realiseren van een studieruimte (kinderen hebben thuis geen boeken en geen mogelijkheid om te studeren) waar niet alleen alle leerlingen van de school maar ook de mensen uit de gemeenschap gebruik van kunnen maken. Dank aan iedereen die onze olijfolie gekocht heeft en alle mensen die bijgedragen hebben aan de adventsactie van de TitusBrandsma parochie in Oss.
Adventsactie Titus Brandsma Parochie
De Titus Brandsma Parochie in Oss houdt de adventsactie dit jaar voor de middelbare school in Marambeka. Dit betekent dat iedere week gedurende de advent en gedurende de Kerst na afloop van de dienst de collecte wordt gehouden voor Stichting Mazingira.
Zondag 10 december heb ik na afloop van de dienst een korte presentatie mogen geven over het werk van Sjoerd, en na zijn overlijden van ons, voor de school.
Bij de ingang van de kerk is een foto van Sjoerd geplaatst. Wij zijn de parochianen uitermate dankbaar!
Op de website van de parochie kun je onder parochieblad eventueel nog wat meer lezen.
‘Een betekenisvolle reis’ – Door Anita Klein Tuente
Op donderdag 21 juli vertrok ik met mijn 2 kinderen Driek (22) en Marie (21) naar Tanzania. We maakten voor het eerst een verre reis buiten het Europees continent. Naast het beklimmen van de Kilimanjaro en de stranden van Zanzibar, was voor mij het hoogtepunt het bezoeken van de school in Marambeka, met als girlshouse “Het Maaslandcollege”.
Ik kende dit project omdat we onze kerstacties op het Maaslandcollege in Oss een aantal keren voor Mazingira hebben gedaan. En Maria was ooit hier mijn buurvrouw en collega afdelingsleider.
Op donderdagmiddag 3 augustus bereikten we via de Serengetti Bunda, alwaar Simba en Kisaka al bij het radiostation ons stonden op te wachten. We kregen een rondleiding in het radiostation, ontmoeten medewerkers en zagen hoe zij het nieuws in de regio verspreiden.
Daarna gingen we inkopen doen op de markt in Bunda voor het avondeten bij Simba’s familie thuis in Marambeka. Een ware cultuurschok: vissen in jutezakken, vlees hangend in marktkramen, overal voedingswaren. Onze keuringsdienst van waren zou zijn handen vol hebben gehad.
Voor de middag had Simba motoren gehuurd voor ons en ieder sprong achterop, op weg naar de top van de berg, waar het radiostation zijn masten had. We ontmoeten daar ook de man die in zijn eentje in een piepklein huisje leefde op de top van de berg. Trouw aan het radiostation en tevreden met alle spullen die hij kreeg.
Vanuit deze plek hadden we een prachtig uitzicht over Bunda en het lake Victoria.
Na de superspannende tocht over zandpaden met keien en kuilen, omhoog en omlaag, een knap staaltje besturingskunst, kwam ik zichtbaar opgelucht weer in Bunda aan.
We vertrokken per auto naar Marambeka. Aanvankelijk over een mooi aangelegde weg, die overigens nog maar kort bestond, maar na 20 minuten ging deze over in een zandpad. De snelheid werd meteen een stuk minder. We zagen veel mensen die langs de kant van de weg liepen en af en toe reed ons een opgevoerde brommer voorbij. The “middle of nowhere” leek het wel. Totdat we in Marambeka aankwamen en we hartelijk werden ontvangen in het huis van Simba’s familie. Kinderen die buiten speelden in het zand, loslopende honden met nestjes jonge honden, kippen die over het erf liepen. Het was één en al bedrijvigheid daar buiten. Ook viel mijn oog meteen op de 2 witte stenen ophogingen op de achterplaats. Het waren de begraafplekken van de opa van Simba en Sjoerd, de zoon van Maria. Ik had hem ooit in mijn lessen verzorging op het Maaslandcollege gehad. Een slimme jongen, die wist wat hij wilde. Bijzonder om hem hier terug te zien op een fotootje op zijn graf. En dat wij zomaar deelgenoot mochten worden van hun gemeenschap, waar ze leefden, aten, speelden en werkten en waar de doden nabij de levenden waren. Een bokje sprong op het graf van Sjoerd, Driek zette zijn kopje op het graf en het gesprek ging gewoon door. Dat vond ik mooi en maakte indruk. “Zo hoort het toch te zijn”, dacht ik bij mezelf.
Simba liet ons van alles zien, dus ook het dorp Marambeka. We zagen naast het huis een voetbalveldje met allemaal jongens, die aan het voetballen waren. Een paar van hen hadden als taak het vee te hoeden, de anderen uit het dorp kwamen daar elke middag na schooltijd samen, zodat ze van de ´straat´ af waren. De meiden, die het in Nederland ook goed doen in voetbal, werden geacht mee te helpen in de huishouding en voor de kleintjes te zorgen.
We namen een kijkje in het “wijkgebouwtje”, naast de kapper. We konden er cola kopen. Weliswaar ongekoeld, maar dat was in deze omstandigheden geen enkel probleem. Inmiddels hadden zich een aantal jongens vanaf het voetbalveld bij ons aangesloten en het was leuk om hen zo blij te zien met hun cola.
Terwijl we langzaam weer terugliepen naar huis, kwam ons een stoet motoren tegemoet onder luid gejoel. Het waren jonge mensen. Ze waren op weg naar een begrafenis. Het leek wel een feest, zo anders dan hoe wij met afscheid en dood omgaan.
Elke keer als er een motor langskwam, sprongen we in de berm om zo toch maar wat minder stof te vangen.
Voor het eten ’s avonds kwamen uit alle hoeken de mensen aanschuiven: kinderen, buren, vrouwen. Het vlees en de vis van die middag in Bunda waren heerlijk bereid, samen met rijst en groentes, een overheerlijke gastenmaaltijd! De kleintjes lagen inmiddels te slapen op de bank, ze hadden hun ugali al op van te voren.
Na een heerlijk bed en de mogelijkheid je te wassen met koud én warm water vanuit 2 afzonderlijke tonnen, was er een ontbijt. We zouden als de taxi daar was, naar het schooltje gaan. Simba, Kisaka en de Esperanto-docent …… gingen mee.
Ondertussen zagen we in een apart kamertje een levende kip liggen, vastgebonden aan beide poten met een touw, in afwachting van zijn naderende einde. Het bleek de lunch te worden voor die middag!
Eenmaal aangekomen bij de school keek ik mijn ogen uit! Er was een gedragen stilte, alles liep in de lokalen zoals je verwacht. Stiller en gedisciplineerder dan in Nederland. Blauwe uniformen, wat meer meisjes dan jongens, meisjes met een kortgeschoren kapsel. Tot 18 jaar moeten de meisjes hun haar zo dragen, daarna mag het langer groeien. Ik wist niet precies waarom, maar mogelijk dat het de uniformiteit en de hygiëne bevordert.
We bezochten het kantoor van het hoofd van de school. Hij leidde ons langs de verschillende gebouwen. Allereerst zagen we de namen van de kinderen die geslaagd waren met goede cijfers. Een ranking, die wij hier in Nederland niet kennen, maar er spatte heel veel trots af dat zij dit met hun leerlingen hadden bereikt.
We liepen langs de verschillende lokalen. Raamkozijnen waren er wel, glas was niet nodig in dit Tanzaniaanse klimaat. Daarmee konden we ook horen hoe er les gegeven werd. Een docent las voor uit een methode, niet elk kind had nl. zelf boeken. De meesten hadden wel een schrift en schreven regelmatig hun aantekeningen daarin.
Rust en discipline kenmerkten het leerklimaat. In de lokalen natuur- en scheikunde waren op dat moment geen lessen. Ze waren prachtig gemaakt met hout en apparatuur.
Ook de dininghal, waar de leerlingen hun feesten vierden en ’s avonds te eten kregen, was een project van stichting Mazingira.
Tot slot mochten we naar binnen in het “Maaslandcollege”: de verblijfruimte van meisjes die intern zaten omdat ze te ver van school woonden. Slaapzalen, gescheiden door doeken van elkaar, met 4 leerlingen, vaak nog nr 5 die met een matras, als iedereen op bed lag, in de gang ertussen sliep. De koffers waren hun kast met kleding en spulletjes van huis.
In de eerste pauze kwamen de meisjes hun ontbijt ophalen: een soort melkpap. De meeste meisjes waren christelijk, een paar waren moslim. Dat kon je zien aan hun witte hoofddoek.
In de pauze was er van alles te doen buiten de klaslokalen. Zo was er ook een gemengde groep die zong en liederen instudeerde. Volgens Simba had het een christelijke intentie.
De buitentoiletten en de teacherhouses waren ook met het geld van de stichting Mazingira gebouwd. Het stond er allemaal goed onderhouden bij en Kisaka liet het vol trots allemaal aan ons zien, alsof het voor hem de dag van gisteren was.
2 Lokalen waren afgekeurd, de vloer was er al uit. Het plan hiervoor is dat het een studieruimte kan worden, waar leerlingen, ouders, en docenten kunnen komen studeren. Dat is het volgende project van Mazingira!
Eenmaal weer terug in Nederland drong de fundamentele ongelijkheid in de wereld tot me door. Waaraan had ik het te danken in Nederland geboren te zijn? En met hoe weinig geld konden zij in Tanzania al ontzettend veel? Ook zag ik dat de school in Marambeka afhankelijk was van inkomsten van elders. Naast de vernieuwingen via Mazingira was er nauwelijks iets gebeurd. Ook dat vond ik moeilijk om te zien. Je hoopt op de werking van een vliegwiel, maar waar moet het geld en de investering vandaan komen als er niets is?
In een telefoongesprek met Maria, eenmaal weer thuis, raakte me de opmerking van haar “Niets doen is geen optie meer voor ons!”. Dat is een krachtig uitgangspunt. In alle complexiteit van kolonialisme, slavernij, modern kapitalisme met alle klimaatproblemen tot gevolg, is het gemakkelijk om te verzuipen in grote systemen waar wij geen vat op hebben. Wíj hebben de wereld ongelijk verdeeld. “Niets doen is geen optie meer!”
18 Oktober 2023
Anita Klein Tuente